Δευτέρα 29 Σεπτεμβρίου 2008

ΤΕΙΧΗ

Έχτισες τείχη τόσο ψηλά που δεν ακούω την ανάσα σου..
Έχτισες τείχη τόσο ψηλά που δεν σε βλέπω πια...

Έχτισες τείχη θεόρατα που ούτε τον ίδιο αέρα δε μοιραζόμαστε..
Έχτισες τείχη που φτάνουν μέχρι τον ουρανό και δεν βλέπω ούτε τον ήλιο..

Έχτισες τείχη που γράφουν το όνομά μου λες και είναι η ταφόπλακά μου...

Τις νύχτες χαιδεύω την πέτρα τους και φαντάζομαι πως είσαι εσύ..
Τις βροχερές μέρες τους μιλώ, εξομολογούμαι τον έρωτά μου και ελπίζω πως είσαι από πίσω και ακούς..

Τα βράδυα με φεγγάρι κοιτάζω τον έναστρο ουρανό κα κάνω αμέτρητες ευχές.
Μα όσες και να κάνω τα τείχη είναι εκεί, αγέρωχα, σκληρά κι εσύ δεν είσαι πουθενά.

Αποφάσισα να χτίσω κι εγώ τείχη!!! Θα οριοθετήσω το οικόπεδό μου!!!

1 σχόλιο:

Mikros Boudas είπε...

Είναι αλήθεια ότι χτίζουμε τείχη. Το φοβερό είναι ότι πολλές φορές ότι τα χτιζουμε χωρίς καν να το καταλάβουμε.....