Σαπίζει από μέσα και απ'έξω παραμένει άφθαρτο...
Μόλις κάνω να μιλήσω μια μπόχα βγαίνει απ'τα σωθικά μου...
Η ανάσα μου βαριά...
Το βάδισμά μου αργό....
Τα όργανά μου σάπια μα το πρόσωπό μου μια αμετακίνητη μάσκα...
Οι πόνοι φρικτοί και τα επεισόδια μεγάλα...
Ο νύχτες σχεδόν εφιαλτικές ενώ οι ημέρες ένα μεγάλο τσίρκο...
Κλειστά χαμόγελα για να μην μυρίσουν την ανάσα μου...
Το κορμί μου με μαχαιρώνει πισώπλατα...
Θα το μαχαιρώσω κι εγώ για να ταιριάζει με τα σωθικά μου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου