Δευτέρα 1 Σεπτεμβρίου 2014

Η μοναξιά της ντροπής

































Και ξάφνου...

Άνοιξαν όλες οι πληγές μία προς μία...
και ξερνάνε αίμα και γιατί...


Υγρό μπουντρούμι ...
Αλυσίδες στα χέρια και στα πόδια..
Κι έρχονται όλοι τους ένας ένας και σε μαστιγώνουν για κάθε
αμαρτία τους...
Για κάθε τους λάθος...
Για κάθε διεστραμμένη φαντασίωσή τους...

Μισείς το κορμί σου!!
Το σιχαίνεσαι!
Θέλεις να κόψεις φέτες τα στήθη σου να μην υπάρχουν πια...

Να μην πυροδοτούν τις ενοχές και την ντροπή σου..
Χείμαρρος οι σκέψεις σου..
Φορτωμένα τα μάτια σου..
Ξαπλώνεις μόνη σου και δεν σου αρέσει...

Αλλά σου αξίζει!!

Πληρώνεις το τίμημα της μοναξιάς της ντροπής!!!

Δεν υπάρχουν σχόλια: