Γράμμα σ' εκείνον - Πενθώ..

Πονάω....
Αιμορραγώ μέσα μου μα φοράω μια γελοία μάσκα,
μου καρφώνω κι ένα χαμόγελο κι απλά
περνούν οι μέρες.....
Οι μέρες που δε σε βλέπω...
οι μέρες που δε σε αγγίζω..
Δεν γράφουμε ο ένας στον άλλο, δε στέλνουμε τρυφερά μηνύματα...
Οι μέρες και ειδικότερα οι νύχτες που η απόγνωσή μου
με παίρνει από το χέρι
και με συντροφεύει στα ατελείωτα βράδια δίχως εσένα...
με τα γαμψά νύχια της μπηγμένα μέσα στα μάτια μου....

Σ'έχασα και μαζί με σένα και μένα....
Έχασα το άλλο μου μισό...

Έχω μία τεράστια τρύπα στα στήθη που όσο πάει και μεγαλώνει...
και παίρνει φωτιά...
και μαζί της παίρνω κι εγώ...
κι απλώς περιμένω...
Περιμένω το ξημέρωμα...
Όχι του ήλιου το ξημέρωμα...
Θα ξημερώσει για μένα όταν θα ανταμώσουν πάλι
οι δρόμοι μας...
Δεν μπορώ να δεχτώ πως αυτό ήταν το τέλος....
Έτσι ξαφνικά για "το τίποτα"...


Όπως και να 'χει εγώ ζω στα σκοτάδια...
Με χρωματιστά ρούχα, καρφωμένα χαμόγελα....
που δεν υποδηλώνουν σε τίποτα πως ΠΕΝΘΩ!!!
Πενθώ για σένα αγαπημένε μου που σ'έζησα
τόσο λίγο...
δε σε χόρτασα...
Πενθώ την κάθε μέρα που βγαίνει ο ήλιος και είμαστε χώρια....
Πενθώ εμένα που φλερτάρω στιγμές ανάμεσα
στο χαράκωμα και την απόπειρα...
Πενθώ εμένα που πάλι για ακόμη μία φορά ΠΕΝΘΩ!!!!
Το Πένθος μου είναι τόσο βαρύ που μου κόβεται η ανάσα...
κι εκεί παρακαλάω να είναι κι η τελευταία μου...
να σταματήσω κάπου ανάμεσα στα αναφιλητά να αναπνέω...

Σ'αγαπάω ονειρεμένε μου...
Με όλη μου την ψυχή, με όλο μου το είναι δίχως εγωισμούς.....
δίχως "εγώ"...
'Έχω βγάλει την καρδιά μου και την τσαλαπατάω
για σένα, μόνο για σένα!!!!!!
Δεν το μετανιώνω!!!!!
Θα το 'κανα ξανά γιατί αυτά που μου χάρισες αξίζαν μία ζωή κι ακόμα παραπέρα!!!
Εύχομαι με όλο μου το είναι να μην ήταν αυτό το τέλος...
Μόνο αυτό...
Σ'αγαπώ.