ΚΑΛΩΣ ΜΕ!!!

Λάβωσα το κορμί μου ξανά και ξανά...



Ήρθε η ώρα να ορθώσω το ανάστημά μου!!


Βάζω σε σακούλα με πάγο την αιμορραγούσα καρδιά μου..
καρφώνω δύο λάμες στα πόδια μου για να μην λυγίσουν ξανά..
Δένω με γάζες στην πλάτη μου ένα σκουπόξυλο να μην καμπουριάζει
και με ταινία το κεφάλι μου να μη χαμηλώνει!!!

Έχω το κεφάλι μου σε μια μέγγενη!
Κάθε που θα κάνει μία "απρεπή σκέψη-ανάμνηση"..
θα σφίγγω τη μέγγενη!!
Έτσι..για να μάθει να φέρεται και να επαναφέρεται!!!!
Ή ακόμα κι όταν χαμηλώνει το βλέμμα!!
Ποτέ τα μάτια κάτω!!
Όχι άλλο πια!!
Ο κόσμος δεν κρύβεται στο πάτωμα!!!!