Τρύπα έναντι αγκαλιάς

Είσαι ξαπλωμένη σε μία ριγέ ξαπλώστρα, κρατώντας ένα ψεύτικο κοκτέιλ, στην είσοδο ενός πολυκαταστήματος, μέσα σε ένα καλοκαιρινό ντεκόρ....
Φορώντας ένα μαγιό και ένα ψάθινο καπέλο με ζωγραφισμένο ένα χαμόγελο..
Ναι.
Είσαι μία κούκλα βιτρίνας!!
Ο κόσμος περνά, σε κοιτά κι ονειρεύεται....θάλασσες...αντηλιακά...διακοπές...beach bar... μεθύσια μέχρι πρωίας..

Εσύ τους κοιτάς και πάντα χαμογελώντας ονειρεύεσαι μόνο τρυφερές αγκαλιές, να γίνεις σαν αυτούς και έρωτα..

Κάθε που βραδιάζει, τα μαγαζιά κλείνουν και τα φώτα σβήνουν.
Έρχεται πάντα ο φύλακας!!
Σε γδύνει, ανοίγει το παντελόνι του το κατεβάζει και στην τρύπα που σου έχει κάνει ανάμεσα στα πόδια σου, μπαίνει μέσα με δύναμη...
Του χαμογελάς και με τα χέρια σου που δεν είναι πλαστικά πλέον αλλά ανθρώπινα, τον αγκαλιάζεις και περιμένεις και τη δική του αγκαλιά...
Περιμένεις να πάρεις ανθρώπινη μορφή...
Να γίνεις σαν όλους αυτούς που σε κοιτούν με ονειροπαρμένα μάτια...
Να έχεις σάρκα..
Να νιώθουν την θέρμη του συναισθήματός σου..
Αντ' αυτού σε τραβάει από τα μαλλιά και σε στολίζει με κάθε χυδαίο και υποτιμητικό κοσμητικό επίθετο και κάθε φορά γίνεται ολοένα και πιο βίαιος...
Αφού τελειώσει, έρχεται ο φύλακας της επόμενης βάρδιας....
Κάθε βράδυ το ίδιο...

Και η πολυπόθητη αγκαλιά η ανθρώπινη υπόσταση και ο γαμημένος έρωτας δεν έρχεται ποτέ.....

Το χαμόγελο αρχίζει να σβήνει χωρίς να το παρατηρούν αφού καταλαβαίνεις πως είσαι για όλους
ΑΠΛΑ ΜΙΑ ΤΡΥΠΑ!!!ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΕ ΠΑΡΑΠΑΝΩ!!!!

Το καλοκαίρι πέρασε και το ντεκόρ πρέπει να αλλάξει...
Οι υπεύθυνοι του πολυκαταστήματος σε παίρνουν και σε πετάνε στην αποθήκη μαζί με άλλες σαβούρες...

Εκεί μπορείς να κλάψεις με την ησυχία σου...