Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου 2015

Ήρθες...

Είχα πείσει τον εαυτό μου ότι είμαι πλήρης...
Μπορεί με τρύπες...
με πληγές...
με τσιρότα...
Αλλά πλήρης!!!

Ήρθες...

'Ηρθες και ένιωσα...

Ένιωσα ότι είμαι ένα δεκατάκι...
Που έπρεπε να προσκολληθώ πάνω σου σα μύκητας για να πάρω ζωή...

Σαν την βδέλλα...
Να πάρω αίμα από το αίμα σου..
Πνοή από τη δική σου...
Τα όνειρά σου να γίνουν και δικά μου...
Να προσδιορίσεις ποια είμαι και που οδεύω.....

Ήρθες και με έκανες να νιώσω πάλι υποτέλεια των σιχαμερών μου αναγκών......

Ήρθες να μου δώσεις κι εσύ μια σπρωξιά στο γκρεμό!!! 

2 σχόλια:

Unknown είπε...

ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΙ ΒΔΕΛΛΑ ΜΑΖΙ ΔΕΝ ΠΑΝΕ ΣΥΓΝΩΜΗ ΚΙΟΛΑΣ!ΟΤΑΝ ΕΙΣΑΙ ΠΛΗΡΗΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΠΑΡΕΙΣ ΚΑΙ ΕΧΕΙΣ ΤΗΝ ΠΟΛΥΤΕΛΕΙΑ ΝΑ ΔΙΝΕΙΣ ΔΙΧΩΣ ΠΟΝΟ ΝΑΙ;

myrto είπε...

Ναι, αλλά ξεκινάει με το: "Είχα πείσει τον εαυτό μου ότι είμαι πλήρης..."
Οπότε δεν μιλάμε για υπαρκτή και υγιή αίσθηση πληρότητας...
Αλλά για ένα παιχνίδι πίσω από ψεύτικα συναισθήματα που με τη βία βγήκαν μπροστά ως αληθινά...όμως συνήθως ό,τι ψεύτικο και μασκαρεμένο..αποκαλύπτεται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο...