_ _ _ _

Μορφή αγγελική..
Παραμυθένιο πλάσμα με πρόσωπο φοβισμένης παρθένας πριν τη θυσία...
Τρόμαζες στην ιδέα του έρωτα..
Της αγκαλιάς..
Του αγγίγματος..

Με πλησίασες και στάθηκες να με κοιτάζεις..
Μόλις κοίταξα μέσα στα μάτια σου είδα εμένα..
Κι άρχισα να ονειρεύομαι, χαμένη στο βλέμμα σου...

Έστρεψες το βλέμμα σου αλλού..
Τριγύρω..
Σε ό,τι κινείτο..

Κι εγώ απόμεινα με τη γεύση των ματιών σου και των ατελών ονείρων μου...

Πλέον μοιράζεις τις αγκαλιές σου παντού...
Χωρίς ίχνος συναισθήματος φοβούμενος μην σκορπιστείς πάλι...
Ζεις ξέγνοιαστες στιγμές πάθους χωρίς βάθος..

Κι εγώ πάλι απόμεινα να σκέφτομαι τα μάτια σου...
Αφού ούτε για μια νύχτα....ούτε καν για μια ψεύτικη αγκαλιά δεν υπολογίζομαι...
Σιχαμερή...μέσα και έξω...
Και για σένα...
Πάλι...

Κάθε βράδυ που ξάπλωνα στο κρεβάτι έπαιρνα αγκαλιά το μαξιλάρι μου μα...
Δε με παίρνει πια ο ύπνος...
Κι έτσι κατέληξα να σέρνομαι ανάμεσα σε καναπέ και καρέκλα..
Κάθε νύχτα..

Θα κάψω το μαξιλάρι μου..
Θα κόψω τα χέρια μου να μην διψάνε να σε αγκαλιάσουν..
Θα ξεριζώσω την ανάμνηση του τρυφερού βλέμματός σου...

Θα ξεκολλήσω τα μάτια μου από τις κόγχες για να μην σε ξαναδώ!!!!
Και ίσως έτσι λυτρωθώ...
ξεχάσω...
και πάψω να πονώ!!!

Αντίο.