Το φευγιό

Το βλέμμα σου μακρινό και απόμακρο...
Μάτια που δεν με χαϊδεύουν πλέον...
Η αγκαλιά σου άδεια..
Λόγια επιφανειακά, κουβέντες περιττές δίχως νόημα..
απλά για να ειπωθούν...

Ξαφνικά Σεπτέμβρης κι όλα τα δέντρα πέταξαν τα φύλλα τους πάνω μου...
Δεν μπορώ να πάρω ανάσα...
Σε χάνω για άλλη μια φορά....
Ταινία χιλιοπαιγμένη.....άλλος πρωταγωνιστής μα ίδιο τέλος....
Στους υπότιτλους ένα γιατί...;;

Η ευτυχία είναι στιγμές μου είχες πει, μα δεν πρόλαβα να γευτώ καμία...
κατευθείαν στο φευγιό...
Ένα φευγιό...
ένα φευγιό δίχως σταματημό...
δίχως επιστροφή...
Θα μείνω να σβήσω το φως...
Καληνύχτα.