ΗΜΕΡΑ 4

Οι νύχτες είναι αρκετά εφιαλτικές βαρετές και πολύ σκοτεινές...
Δεν κοιμάμαι, ανοίγω τιν τηλεόραση και κοιτάζω telemarketing ή τον τοίχο.....
Οι νύχτες είναι πολύ βαρετές και πολύ μεγάλες...δεν περνάνε...
αργεί τόσο μα τόσο να ξημερώσει...περιμένω να βγει ο ήλιος για να κοιμηθώ...
νωρίτερα απλά φοβάμαι να το κάνω γιατί παραείναι σκοτεινά για μένα....
Φοβάμαι το σκοτάδι....Φοβάμαι να κοιμηθώ γιατί φοβάμαι τα όνειρα που θα δω...είναι τόσο τρομακτικά που ξυπνάω πάντα τα ξημερώματα τρεμάμενη και λουσμένη στον ιδρώτα..
Οι νύχτες παραείναι σκοτεινές για μένα τελικά....

ΗΜΕΡΑ 1

Αύξησα τη δόση...
Τα χάπια ακόμη δεν κάνουν τίποτα...
Νομίζω πως με έχουν καταλάβει....
Το κορμί μου με προδίδει....
Τα μάτια μου κολλάνε στο κενό και δεν φεύγουν απο εκεί με τίποτε...
'Οταν όλοι με κοιτούν, γουρλώνουν τα μάτια τους αφού το ΄χω κάνει εγώ πρώτα..
Το κορμί μου με προδίδει....
Με παραμονεύουν...είναι παντού!!
Ακούν την ανάσα μου..κοιτάζουν την κάθε μου κίνηση..είναι παντού...δεν βρίσκω ησυχία...
Μπαίνουν μέσα στο κεφάλι μου...ακούω τις σκέψεις τους...μιλούν για μένα...
Το κορμί μου με προδίδει...
Θα το καρφώσω πρώτη πριν προλάβει να με "καρφώσει" αυτό...



(πρόκειται για ένα φανταστικό ημερολόγιο)