Σάββατο 1 Ιουλίου 2017

Γράμμα στο κοριτσάκι που υπήρξα

Κανένα σου όνειρο από όσα θα κάνεις, δεν πραγματοποιήθηκε!!
Ούτε διάσημη πιανίστρια έγινες,ούτε γνωστή ποιήτρια-συγγραφέας, ούτε μπαλαρίνα..(και εδώ γελάω γιατί αν έβλεπες πως έχεις γίνει στα 34 σου......για αυτό και δε σου επισυνάπτω φωτογραφία)

Θα πεθάνει ο πατέρας σου.
Θα πιστέψεις πως θα είναι ένα κακό λιγότερο...Μα δεν θα είναι!Τα χειρότερα αρχίζουν!!
Θα χάσεις τον αγαπημένο σου παππού και πολύ αργότερα την αγαπημένη σου γιαγιά!!
Αυτοί τα επόμενα χρόνια θα μεγαλώσουν εσένα και την αδερφή σου.

Στα 32 σου θα σηκώσεις το ανάστημά σου και θα πεις στη μάνα σου να πάει να γαμηθεί!!
Το ίδιο και στην αδερφή σου.Ναι το μικρό μωράκι που είναι στο σπίτι και για τα επόμενα λίγα χρόνια θα είναι η μικρή γλυκιά σου αδερφή, είναι μία εκκολαπτόμενη "μάνα σου" αλλά δέκα φορές χειρότερή της!!

Κι εσύ..δεν θα φερθείς τόσο καλά στους ανθρώπους!!
Ούτε στην οικογένειά σου!!
Η συμπεριφορά σου θα είναι πολλές φορές ανεξήγητη και τα ξεσπάσματά σου ανεκδιήγητα..
Και ο χαρακτήρας σου, οι σκέψεις σου ακόμα και η εμφάνισή σου θα μεταλλάσσεται συνεχώς!!

Στα 25 σου και αφού θα έχεις πρώτα περάσει από χρόνια ψυχοθεραπείας, θα έχεις τη σωστή διάγνωση..
Μη φοβάσαι, δεν πεθαίνεις....ακόμα...
Θα μάθεις ότι πάσχεις από ψυχική ασθένεια.Θα πάρεις τόνους ψυχοφαρμάκων για χρόνια.
Θα είσαι ζόμπι για πολύ περισσότερα.Θα καταστραφεί το σώμα σου και η υγεία σου εξαιτίας αυτών και της πολύ κακής ψυχολογίας σου.
Ξέρω, πολλές άγνωστες λέξεις..
Για την ακρίβεια, δεν ξέρεις ακόμα να διαβάζεις..Μα ξέρω τι σαβουρομαζώχτρα είσαι και θα το φυλάξεις για όταν μάθεις.

Δε θα σου πω ψέμματα.
Θα περάσεις πολύ μα πάρα πολύ άσχημα χρόνια!!
Κάθε χρόνος, κάθε μήνας, κάθε μέρα θα είναι χειρότερη!!!
Μην τρομάζεις!!
Αλλάζει κάτι..
Εσύ!!!
Έγινες πολύ δυνατή!!Θα είσαι πολύ δυνατή!!Κι αυτό με έκανε να σε αγαπήσω.Και να λυπάμαι που δε γίνεται να είμαι δίπλα σου τώρα που διαβάζεις το γράμμα.
Μα σε κουβαλώ μέσα μου και σε προστατεύω κάθε μέρα εδώ που είμαι εγώ.

Και ναι!!!
Ο μεγάλος φόβος σου πραγματοποιήθηκε!!Είσαι μόνη σου!!Το μεγαλύτερο μέρος της ζωής σου θα υπάρξεις τελείως μα τελείως μόνη.
Και το 2000 δεν θα έρθει η συντέλεια του κόσμου που τόσο θα λαχταράς..
Ούτε το 2012 που ενώ θα ξέρεις πως είναι μούφα, βαθιά μέσα σου θα εύχεσαι να τελειώσουν όλοι και όλα.
Μαζί κι εσύ.

Για πολλά χρόνια θα κάνεις κακό στον εαυτό σου.
Είτε με τις συμπεριφορές σου είτε πληγώνοντας το κορμί σου ξανά και ξανά...

Μην κλαις..Δεν είναι όλα τόσο άσχημα..Θα έχεις και όμορφες στιγμές!!
Θα γελάσεις πολύ!!Και όχι, δεν θα πεθάνεις παρθένα όπως θα φοβάσαι πολύ πολύ αργότερα, για αυτό σε διαβεβαιώ!!

Κάνε μου όμως μία χάρη...
Στα επόμενα ένα με δύο χρόνια μην ανεβαίνεις στην ταράτσα κάθε μέρα για να φουντάρεις!!
Το ίδιο και στο λύκειο, στην ταράτσα του στρογγυλού ( το λύκειό σου)
Και μη νιώθεις ένοχη για όλα...
Ούτε επειδή θα πληγωθεί ο εγωισμός κάποιου πολύ αργότερα να πάρεις χάπια και αλκοόλ.

Και μη μείνεις μόνη στο σπίτι του Χρήστου το βράδυ των γενεθλίων του. ( Ο μεγάλος αδερφός της κολλητής που θα έχεις εκείνο το διάστημα).

Και σε παρακαλώ πολύ: Μη ξεκινήσεις να χαρακώνεις το κορμί σου!!Θα αργήσεις πολύ να το σταματήσεις!!
Μη σε τρομάζουν όλα αυτά που σου γράφω.
Γιατί ο μεγαλύτερός σου φόβος δεν θα πραγματοποιηθεί!!!

ΔΕ ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ ΜΟΝΗ ΣΟΥ!!

Θα είμαι εγώ κάθε μέρα, κάθε λεπτό δίπλα σου να σε συντροφεύω και να σε αγαπώ.
Και πλέον ξέρω πως δε θα αφήσω κανέναν να σε πλησιάσει και να σου κάνει κακό!!
Ούτε καν εμένα!!!!

Κι επειδή όλα αυτά σου πέσανε βαριά και δε βλέπεις τίποτα όμορφο στον τρόπο που εξελίσσεται η ζωή σου, να ξέρεις πως στα 34 σου κάνεις όνειρα!!!
Όνειρα που δεν έκανες στην εφηβεία σου πλην της κηδείας σου.
Όνειρα εφικτά και όνειρα άπιαστα.Και προσπαθείς πολύ για αυτά!!
Και ναι. Ανά καιρούς γνωρίζεις ανθρώπους όμορφους.Και τώρα που σου γράφω πιστεύω πως θα γνωρίσουμε κι άλλους!!
Για αυτό κοριτσάκι χαμογέλα!!
Τίποτα δεν έχει τελειώσει.Κι αυτό μη το πάρεις σαν κατάρα ή απειλή!!

Όποτε γονατίζεις, εγώ θα είμαι δίπλα σου και σε σηκώνω!!
Και τα βράδια που θα κλαις κρυφά στο κρεβάτι σου, θα σε παίρνω αγκαλιά.
Και θα σε σκεπάζω όταν κάνει κρύο.
Όταν θα φοβάσαι θα σου κρατώ το χέρι.
Κι όταν θα σε πονούν θα μπαίνω εγώ μπροστά για να μη νιώθεις..
Όταν πάει κάποιος να σου επιτεθεί θα τον τακτοποιώ εγώ!!Εσύ να μη φοβάσαι, να είσαι ήρεμη!!
Θα καθαρίζω εγώ για σένα.
Κι όταν θα νευριάζεις και θα είσαι εκτός ορίων, θα σου στρίβω ένα τσιγάρο θα σου φτιάχνω καφέ και θα σε πιάνω απαλά από τον ώμο για να κάτσεις να τα απολαύσεις μέχρι να ηρεμήσεις.
Όταν θα πονάς μέσα σου, θα γέρνω το κεφάλι σου στον ώμο μου και θα κάθομαι δίπλα σου αμίλητη.Θα σου κρατώ το χέρι και δε θα το αφήνω μέχρι να νιώσεις λίγο καλύτερα!!Όσο χρειαστεί!!

Θα σε προστατεύω πάντα!
Θα σε φροντίζω πάντα!
Θα είμαι πάντα η ασπίδα σου γιατί δεν το έκανα παλιά, όταν έπρεπε και που σε πολύ λίγο θα σου χρειαστεί!!

Μα μη φοβάσαι!!Θα είμαι εδώ!!Πάντα!!
Κι εσύ μπορείς να κάτσεις αναπαυτικά στο πίσω κάθισμα να ξεκουραστείς!!

Πέμπτη 13 Οκτωβρίου 2016

Το ενυδρείο

Οι άνθρωποι έχουν ένα δικό τους κώδικα επικοινωνίας..
Συνεννοούνται άψογα..
Καταλαβαίνουν ο ένας τον άλλο..
Και δεν πληγώνονται τόσο πολύ από τους άλλους..
Το ξεπερνούν και προχωρούν σαν να μη συνέβη ποτέ τίποτε..

Όλα αυτά τα χρόνια πίστευα πως ήμουν κλεισμένη σε ένα ενυδρείο..
Ερχόταν ο κόσμος για να δει το πιο παράξενο και άσχημο υδρόβιο πλάσμα..
Το πιο τρομαχτικό..το πιο αηδιαστικό..
Γελούσαν και ένιωθαν μικροί θεοί που δεν είναι στη θέση αυτού του απαίσιου τέρατος..
Και που ποτέ δεν θα έρχονταν..

Και τώρα..

Τώρα κατάλαβα πως είμαι έξω από το ενυδρείο!!
Όλα αυτά τα χρόνια ήμουν έξω!!!
Μόνη μου..
Χωρίς να μπορώ να πλησιάσω κανέναν..
Χωρίς να μπορώ να αγκαλιάσω κάποιον..
Ολομόναχη..
Χωρίς να μπορώ να μιλήσω σε κανέναν..
Μάταια έκανα νοήματα στους άλλους...
Το τζάμι δεν άφηνε τον ήχο να περάσει..
Κοιτώ το ενυδρείο και πραγματικά δεν ξέρω αν θέλω να μπω κι εγώ μέσα,
ή αν απλά θέλω κάποιον δίπλα μου να φύγουμε μακριά από αυτό..
Να μην το ξαναδώ ποτέ στα μάτια μου!!!

Μόνο τα θραύσματα από τα γυαλιά μετά την πέτρα που θα του πετάξω..
Τελευταία εικόνα που θα κρατήσω φεύγοντας θα είναι τα πτώματα τους...να σπαρταράνε έξω από το νερό στα πόδια μου.

Κυριακή 27 Μαρτίου 2016

Το κορδόνι

Όταν ήσουν παιδί σε είχαν δέσει σε μία γωνιά με ένα κορδόνι,
"για να μην είσαι μέσα στα πόδια τους"...
Προσπάθησες να το λύσεις μα ανά λίγα εκατοστά είχε και από ένα κόμπο...
Προσπαθούσες μέρα και νύχτα, μέχρι που τα δάχτυλά σου μάτωναν και τα νύχια σου έσπαγαν...
μα...

Ποτέ δε λύθηκες!!!

Μεγάλωσες και το κορδόνι είναι το ίδιο που σε δένει...
Πολύ πιο μακρύ και γεμάτο πλέον κόμπους..
Το κορδόνι δεν πάχυνε, δεν σκλήρυνε...
Απλά μάκρυνε και εσύ δεμένος στη γωνιά μία ζωή δεν έμαθες πως να χρησιμοποιείς μαχαίρι ή ψαλίδι...

Μα πάντα ήθελες να το λύσεις γιατί στο τέλος του ήταν η ελευθερία σου...
Μάταια περίμενες κάποιον να σε βοηθήσει να το λύσεις...

Μα ήξερες πως μόλις το λύσει, θα πας και θα δεθείς στου δικού του σπιτιού τη γωνιά με κορδόνι...

Τώρα αποκαμωμένος το κοιτάς και δεν ξέρεις πια για ποιο λόγο πρέπει να το λύσεις και τι υπάρχει στην άκρη του...

Οπότε απομένεις να το κοιτάς και να φτιάχνεις μόνος πια κι άλλους κόμπους...

Γεννήθηκα ζωντανή...
ανέπνευσα...
κι ύστερα πέθανα για πάντα..

Παρασκευή 29 Ιανουαρίου 2016

_ _ _ _

Μορφή αγγελική..
Παραμυθένιο πλάσμα με πρόσωπο φοβισμένης παρθένας πριν τη θυσία...
Τρόμαζες στην ιδέα του έρωτα..
Της αγκαλιάς..
Του αγγίγματος..

Με πλησίασες και στάθηκες να με κοιτάζεις..
Μόλις κοίταξα μέσα στα μάτια σου είδα εμένα..
Κι άρχισα να ονειρεύομαι, χαμένη στο βλέμμα σου...

Έστρεψες το βλέμμα σου αλλού..
Τριγύρω..
Σε ό,τι κινείτο..

Κι εγώ απόμεινα με τη γεύση των ματιών σου και των ατελών ονείρων μου...

Πλέον μοιράζεις τις αγκαλιές σου παντού...
Χωρίς ίχνος συναισθήματος φοβούμενος μην σκορπιστείς πάλι...
Ζεις ξέγνοιαστες στιγμές πάθους χωρίς βάθος..

Κι εγώ πάλι απόμεινα να σκέφτομαι τα μάτια σου...
Αφού ούτε για μια νύχτα....ούτε καν για μια ψεύτικη αγκαλιά δεν υπολογίζομαι...
Σιχαμερή...μέσα και έξω...
Και για σένα...
Πάλι...

Κάθε βράδυ που ξάπλωνα στο κρεβάτι έπαιρνα αγκαλιά το μαξιλάρι μου μα...
Δε με παίρνει πια ο ύπνος...
Κι έτσι κατέληξα να σέρνομαι ανάμεσα σε καναπέ και καρέκλα..
Κάθε νύχτα..

Θα κάψω το μαξιλάρι μου..
Θα κόψω τα χέρια μου να μην διψάνε να σε αγκαλιάσουν..
Θα ξεριζώσω την ανάμνηση του τρυφερού βλέμματός σου...

Θα ξεκολλήσω τα μάτια μου από τις κόγχες για να μην σε ξαναδώ!!!!
Και ίσως έτσι λυτρωθώ...
ξεχάσω...
και πάψω να πονώ!!!

Αντίο.

Νάνι time

Πέσε κοιμήσου!!
Ναι εσύ!!
Εσύ μισέ μου εαυτέ...
Εσύ που ονειρεύεσαι...
Που νιώθεις..
Που έχεις ανάγκες..
Που πεθαίνεις και αναστένεσαι..
Που δίνεις απλόχερα..
Που πονάς..
Που αγαπάς..
Που ερωτεύεσαι..ελπίζεις..σκέφτεσαι..
Που αναλύεις...
ΨΟΦΑ!!!
ΨΟΦΑ ΑΗΔΙΑΣΤΙΚΟ ΑΝΘΡΩΠΟΕΙΔΕΣ!!!

Ώρα να γεννηθεί το άλλο μισό που ποτέ δεν ξύπνησε!!!
Εσύ που σκέφτεσαι τον εαυτό σου μόνο!!
Εσύ που θες να περνάς καλά..
Που δε νιώθεις..
Που διψάς για επιτυχία..
Που δε σε αγγίζει τίποτα και κανείς!!
Που χρησιμοποιείς ανθρώπους και καταστάσεις...
Που δεν έχεις ανάγκη κανέναν!!!!!

ΩΡΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ ΕΝΑ ΣΙΧΑΜΕΡΟ ΒΔΕΛΥΓΜΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΒΙΩΣΕΙΣ,
ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΠΟΝΟ!!!

Για δύο..

Νιώθω και για τους δυο μας..
Είμαι  ερωτευμένη και για τους δυο μας...

Μα μένω στο σκοτάδι μόνη..αγκαλιά με ένα ποτό,
να μετρώ πόσες φορές ζούσα για δύο...
ανέπνεα για δύο..
ονειρευόμουν για δύο...

Μα πάντα ήμουν μόνη...

Όπως κι απόψε...
Που ξέρω πως δεν θα τα διαβάσεις...
Που ξέρω πως δεν γνωρίζεις τι νιώθω..
Που ξέρω πως για σένα είμαι απλά μία φίλη,
που πολύ σύντομα θα προσπεράσεις...

Καλό δρόμο να έχεις...