Ήρθες...

Είχα πείσει τον εαυτό μου ότι είμαι πλήρης...
Μπορεί με τρύπες...
με πληγές...
με τσιρότα...
Αλλά πλήρης!!!

Ήρθες...

'Ηρθες και ένιωσα...

Ένιωσα ότι είμαι ένα δεκατάκι...
Που έπρεπε να προσκολληθώ πάνω σου σα μύκητας για να πάρω ζωή...

Σαν την βδέλλα...
Να πάρω αίμα από το αίμα σου..
Πνοή από τη δική σου...
Τα όνειρά σου να γίνουν και δικά μου...
Να προσδιορίσεις ποια είμαι και που οδεύω.....

Ήρθες και με έκανες να νιώσω πάλι υποτέλεια των σιχαμερών μου αναγκών......

Ήρθες να μου δώσεις κι εσύ μια σπρωξιά στο γκρεμό!!! 

Ξεσκισμένη πόρνη

Τρίβεσαι στους περαστικούς ανάμεσα στα σκοτεινά σοκάκια
για να ελεήσεις και να ελεηθείς μ' ένα γαμήσι..
Κάνα δυο λεπτά μισής ηδονής σε κατηφορίζουν όλο και πιο πολύ
στο μονόδρομο της αυτολύπησης!!

Όλοι σε πετάνε στο ντιβάνι του δωματίου σου, σα σφαχτάρι
και βίαια..
χυδαία...
μπαίνουν μέσα σου....
Και χωρίς να καταλάβεις..
έχουν κιόλας σηκωθεί από πάνω σου...

Και κείτεσαι στο κρεβάτι σα πτώμα βιασμένο με ανοιγμένα πόδια
και παρατεταμένη σε κοινή θέα τη χυδαιότητά σου!!

Όταν κλείσει η πόρτα αρπάζεις το βρώμικο μαξιλάρι...
Χώνεις τη μούρη σου μέσα του και κλαις....
Λες..
"Δεν θα το ξανακάνω"..!!!

Σε μισή ώρα είσαι πάλι στο σοκάκι και ψωνίζεσαι...

ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΟΤΙ ΑΝ ΣΕ ΓΑΜΗΣΟΥΝ....ΘΑ ΣΕ ΑΓΑΠΗΣΟΥΝ....

Τρύπα έναντι αγκαλιάς

Είσαι ξαπλωμένη σε μία ριγέ ξαπλώστρα, κρατώντας ένα ψεύτικο κοκτέιλ, στην είσοδο ενός πολυκαταστήματος, μέσα σε ένα καλοκαιρινό ντεκόρ....
Φορώντας ένα μαγιό και ένα ψάθινο καπέλο με ζωγραφισμένο ένα χαμόγελο..
Ναι.
Είσαι μία κούκλα βιτρίνας!!
Ο κόσμος περνά, σε κοιτά κι ονειρεύεται....θάλασσες...αντηλιακά...διακοπές...beach bar... μεθύσια μέχρι πρωίας..

Εσύ τους κοιτάς και πάντα χαμογελώντας ονειρεύεσαι μόνο τρυφερές αγκαλιές, να γίνεις σαν αυτούς και έρωτα..

Κάθε που βραδιάζει, τα μαγαζιά κλείνουν και τα φώτα σβήνουν.
Έρχεται πάντα ο φύλακας!!
Σε γδύνει, ανοίγει το παντελόνι του το κατεβάζει και στην τρύπα που σου έχει κάνει ανάμεσα στα πόδια σου, μπαίνει μέσα με δύναμη...
Του χαμογελάς και με τα χέρια σου που δεν είναι πλαστικά πλέον αλλά ανθρώπινα, τον αγκαλιάζεις και περιμένεις και τη δική του αγκαλιά...
Περιμένεις να πάρεις ανθρώπινη μορφή...
Να γίνεις σαν όλους αυτούς που σε κοιτούν με ονειροπαρμένα μάτια...
Να έχεις σάρκα..
Να νιώθουν την θέρμη του συναισθήματός σου..
Αντ' αυτού σε τραβάει από τα μαλλιά και σε στολίζει με κάθε χυδαίο και υποτιμητικό κοσμητικό επίθετο και κάθε φορά γίνεται ολοένα και πιο βίαιος...
Αφού τελειώσει, έρχεται ο φύλακας της επόμενης βάρδιας....
Κάθε βράδυ το ίδιο...

Και η πολυπόθητη αγκαλιά η ανθρώπινη υπόσταση και ο γαμημένος έρωτας δεν έρχεται ποτέ.....

Το χαμόγελο αρχίζει να σβήνει χωρίς να το παρατηρούν αφού καταλαβαίνεις πως είσαι για όλους
ΑΠΛΑ ΜΙΑ ΤΡΥΠΑ!!!ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΕ ΠΑΡΑΠΑΝΩ!!!!

Το καλοκαίρι πέρασε και το ντεκόρ πρέπει να αλλάξει...
Οι υπεύθυνοι του πολυκαταστήματος σε παίρνουν και σε πετάνε στην αποθήκη μαζί με άλλες σαβούρες...

Εκεί μπορείς να κλάψεις με την ησυχία σου...

  

Το μαύρο σύννεφο

Κοιτάζεις το μαύρο σύννεφο..
Και παρ'όλη τη μαυρίλα του σε μαγνητίζει..
Σε ελκύει το μυστήριο της σκοτεινιάς του....
Ανάγκη να το φωτίσεις;
Να το φωτίσεις και φωτίζοντάς το να έχει χρησιμότητα η ύπαρξή σου;
Σε ελκύει το μαύρο γιατί μόνο αυτό νιώθει την απόγνωσή σου;
Ή μήπως γιατί μόνο αυτό το χρώμα ξέρεις;
 Δεν είναι τυχαίο που δεν κρατάς ομπρέλα σαν όλους τους άλλους...
Εσύ τρέχεις να το αγκαλιάσεις γνωρίζοντας πως είναι φορτωμένο με νερό και που στο τέλος
θα πας τρέμοντας σπίτι...
Μούσκεμα μέχρι το κόκκαλο...
Παγωμένος...
Και που πάλι θα ευχηθείς την επομένη να κρατάς ομπρέλα...

Μα ξέρεις πως δε θα το κάνεις...
Μία υπόσχεση που ποτέ δεν κρατάς!!

Έχεις ποτέ αναρωτηθεί αν θες να γυρνάς
σπίτι μόνος σου, βρεγμένος και παγωμένος;;;

"Για πάντα"

Σώμα μου, μαζί θα πορευτούμε από δω και μπρος..
Και για πάντα!!!
Για όσο πάντα μας απομένει....
Ησύχασε...
Σου υπόσχομαι...
Δεν μας απομένει πολύ....

Ο τοίχος

Γυρίζεις μόνος σπίτι.....
Βάζεις ένα ποτό και ανάβεις ένα τσιγάρο....
Κοιτάς τον τοίχο....

Το ποτό τελειώνει και το τσιγάρο το έχεις κάνει ήδη....


Ξαπλώνεις στο κρεβάτι σου μόνος....
Γυρίζεις στο πλάι και κοιτάς τον τοίχο....


Παίρνεις αγκαλιά το μαξιλάρι....


Δε σ'αγκαλιάζει κανείς!!!!
Το πετάς στο πάτωμα και σηκώνεσαι να πιεις κι άλλο ποτό.
Να πιεις!!
Να πιεις πολύ!!!!


Το τασάκι έχει γεμίσει αποτσίγαρα
και το μπουκάλι αδειάζει....


Μια αγάπη που δεν ήρθε....
Ένα άγγιγμα που δε σε ζέστανε....

Είσαι μόνος σου....


Απομένεις να κοιτάς τον τοίχο ζαλισμένος!!!
Παίρνεις ένα μαύρο spray και γράφεις στον τοίχο:

ΑΓΑΠΗΣΕ ΜΕ ΓΑΜΩΤΟ!!!!!!

Η πρόσκληση

Ζεις σ'ένα σήμερα.
Έχεις τα όσα "πάντα-όλα" μπορείς.
Κι όμως....
Θες το χάσιμο....
Γιατί τι ειν' ο έρωτας;;
Ένα χάσιμο....
Μία φρεναπάτη....
Μία κακοστημένη παράσταση που μονίμως είναι sold out
και μένεις έξω από το θέατρο....
Στέκεσαι να διαβάζεις τις κριτικές και να βλέπεις τα trailers....
Με ίδια πλοκή....
Ίδια σκηνοθεσία....
Ίδιες ατάκες....
Ίδιο τέλος.....


Κι όμως....
Τούτη τη φορά, όπως κάθε φορά,
εύχεσαι να έχεις πρόσκληση!!!!
Και το έργο να είναι διαφορετικό!!!!!


Γυρνάς αποκαμωμένος στο σπίτι,
με την πρόσκληση στο χέρι!!!!


Προειδοποίηση για βόμβα είπαν.....

ΚΑΛΩΣ ΜΕ!!!

Λάβωσα το κορμί μου ξανά και ξανά...



Ήρθε η ώρα να ορθώσω το ανάστημά μου!!


Βάζω σε σακούλα με πάγο την αιμορραγούσα καρδιά μου..
καρφώνω δύο λάμες στα πόδια μου για να μην λυγίσουν ξανά..
Δένω με γάζες στην πλάτη μου ένα σκουπόξυλο να μην καμπουριάζει
και με ταινία το κεφάλι μου να μη χαμηλώνει!!!

Έχω το κεφάλι μου σε μια μέγγενη!
Κάθε που θα κάνει μία "απρεπή σκέψη-ανάμνηση"..
θα σφίγγω τη μέγγενη!!
Έτσι..για να μάθει να φέρεται και να επαναφέρεται!!!!
Ή ακόμα κι όταν χαμηλώνει το βλέμμα!!
Ποτέ τα μάτια κάτω!!
Όχι άλλο πια!!
Ο κόσμος δεν κρύβεται στο πάτωμα!!!!

Λειψή

Πέθανα...
Πέθανα και ξαναγεννήθηκα μισή...
Λειψή..
Λείπει η μισή πλευρά μου..
Σέρνομαι με ένα πόδι..
Ένα χέρι..
Μισό κεφάλι χάσκει πάνω στον ώμο μου...
Πέθανα όταν έφυγε..
Ξαναγεννήθηκα όταν έπαψα πια να ελπίζω...
Μα δεν είμαι εγώ πια..
Δεν υπάρχουν όνειρα για την ολοκλήρωσή μου..
Δεν πιστεύω πια ότι θα ξαναβρώ την ολοκλήρωση..
Τον έρωτα..
Την ίδια ένταση..
Την ίδια αγάπη..
Μόνο ψέμα και ημίμετρα..
Νερωμένες καταστάσεις..
Τέλειωσα πια..
Είμαι τελειωμένη..
Αιώνια να σέρνομαι κατάχαμα..
Χωρίς άλλο μισό..
Καταδικασμένη μισή!!

ΕΝΤΟΜΑ ΠΑΝΤΟΥ

Έντομα είναι πάνω μου..
σε όλο μου το κορμί..
Δεν με αφήνουν να σηκωθώ..
Με έχουν καθηλωμένη στο κρεβάτι...
Ριζωμένη στη μέση του, να τα βλέπω να περπατάν πάνω μου,
να ξερνοβολούν την ασχήμια τους...
να μου πετούν τις βλέννες τους στη μούρη με θράσος...
κι εγώ....ακίνητη...
Κι εγώ ακίνητη....
Εγώ...ακίνητη...

Έντομα είναι πάνω μου
Σε όλο μου το κορμί...

Με δαγκώνουν...
Με τσιμπούν...
Το κορμί μου κοκκινίζει, πρήζεται και ματώνει...
πληγές ανοίγουν και εκείνα μπαίνουν μέσα στις σάρκες μου...
Τα βλέπω να περπατούν κάτω από την επιδερμίδα μου....
Να την ανασηκώνουν...
Να μου ρουφούν το αίμα και να μου ξεσκίζουν τα σωθικά...
κι εγώ;;
Εγώ να ουρλιάζω και ανήμπορη...Να μην κάνω τίποτα...
Να γουρλώνω μόνο τα μάτια...
Κι όταν ανοίγω το στόμα να ουρλιάξω, εκείνα μπαίνουν μέσα από αυτό...
Παραμονεύουν να με κατασπαράξουν από παντού...!!!!
Έχουν δόντια μικροσκοπικά μα σουβλερά...
Έχουν νύχια που στο πέρασμά τους με κόβουν σα λεπίδια...
Εύχομαι να είναι εφιάλτης και να ξυπνήσω...

Έντομα είναι πάνω μου...
Σε όλο μου το κορμί...
Δεν με αφήνουν να σηκωθώ!!!!

Όλα γκρι

Όλα γκρι...
Οι άνθρωποι, ο ουρανός, ο ήλιος, οι κουβέντες....
Όλα γκρι...
Και κάθε πρωί πετάς κουβάδες με χρώματα,για να τ'αλλάξεις...
Να πάρουν ζωή...
Να πάρουν χρώμα....
Σαν βραδιάσει όμως...
η μπογιά ξεβάφει...
Λιώνει και τρέχει ρυάκια στους υπονόμους...
Και απομένεις εσύ να σκοντάφτεις στον εαυτό σου κι αυτός σε σένα...
Το απόλυτο τίποτα...σαν σε κώμα..
Να βλέπεις τη ζωή να περνά, καρφωμένος στο κρεβάτι σου...
Όλα γκρι... όλα άοσμα... ανούσια...
Κάνεις όνειρα τη μέρα, που γκρεμίζονται κάθε που βραδιάζει...
Μακάρι να μη βράδιαζε ποτέ!!!
Η νύχτα αργή...μακρόσυρτη...
Σαν κηδεία...
Γεύση γνώριμη...
Θες ν'αλλάξεις τον κόσμο...
Μα πώς να τον αλλάξεις όταν δεν μπορείς ν'αλλάξεις τις νύχτες σου..;;
Βάφτισε το φεγγάρι ήλιο και φώτισέ τις!!
Βάλε τις αναμνήσεις σου σε λήθαργο,
μέχρι να έρθει ο χρόνος να μπουν στο κουτάκι τους!!
Μην αναπολείς...
Μόνο ονειροπόλησε!!!
Βάλε για ύπνο τον μισό σου εαυτό..
Αυτόν που κοιτά πίσω και συνέχισε με τον άλλο μισό!!
Αυτόν που ξέρει να χρωματίζει!!
Και το γκρι χρώμα είναι..
Αλλά ξέρεις πως πρέπει να βγει εκτός παλέτας!!!