_ _ _ _

Μορφή αγγελική..
Παραμυθένιο πλάσμα με πρόσωπο φοβισμένης παρθένας πριν τη θυσία...
Τρόμαζες στην ιδέα του έρωτα..
Της αγκαλιάς..
Του αγγίγματος..

Με πλησίασες και στάθηκες να με κοιτάζεις..
Μόλις κοίταξα μέσα στα μάτια σου είδα εμένα..
Κι άρχισα να ονειρεύομαι, χαμένη στο βλέμμα σου...

Έστρεψες το βλέμμα σου αλλού..
Τριγύρω..
Σε ό,τι κινείτο..

Κι εγώ απόμεινα με τη γεύση των ματιών σου και των ατελών ονείρων μου...

Πλέον μοιράζεις τις αγκαλιές σου παντού...
Χωρίς ίχνος συναισθήματος φοβούμενος μην σκορπιστείς πάλι...
Ζεις ξέγνοιαστες στιγμές πάθους χωρίς βάθος..

Κι εγώ πάλι απόμεινα να σκέφτομαι τα μάτια σου...
Αφού ούτε για μια νύχτα....ούτε καν για μια ψεύτικη αγκαλιά δεν υπολογίζομαι...
Σιχαμερή...μέσα και έξω...
Και για σένα...
Πάλι...

Κάθε βράδυ που ξάπλωνα στο κρεβάτι έπαιρνα αγκαλιά το μαξιλάρι μου μα...
Δε με παίρνει πια ο ύπνος...
Κι έτσι κατέληξα να σέρνομαι ανάμεσα σε καναπέ και καρέκλα..
Κάθε νύχτα..

Θα κάψω το μαξιλάρι μου..
Θα κόψω τα χέρια μου να μην διψάνε να σε αγκαλιάσουν..
Θα ξεριζώσω την ανάμνηση του τρυφερού βλέμματός σου...

Θα ξεκολλήσω τα μάτια μου από τις κόγχες για να μην σε ξαναδώ!!!!
Και ίσως έτσι λυτρωθώ...
ξεχάσω...
και πάψω να πονώ!!!

Αντίο.

Νάνι time

Πέσε κοιμήσου!!
Ναι εσύ!!
Εσύ μισέ μου εαυτέ...
Εσύ που ονειρεύεσαι...
Που νιώθεις..
Που έχεις ανάγκες..
Που πεθαίνεις και αναστένεσαι..
Που δίνεις απλόχερα..
Που πονάς..
Που αγαπάς..
Που ερωτεύεσαι..ελπίζεις..σκέφτεσαι..
Που αναλύεις...
ΨΟΦΑ!!!
ΨΟΦΑ ΑΗΔΙΑΣΤΙΚΟ ΑΝΘΡΩΠΟΕΙΔΕΣ!!!

Ώρα να γεννηθεί το άλλο μισό που ποτέ δεν ξύπνησε!!!
Εσύ που σκέφτεσαι τον εαυτό σου μόνο!!
Εσύ που θες να περνάς καλά..
Που δε νιώθεις..
Που διψάς για επιτυχία..
Που δε σε αγγίζει τίποτα και κανείς!!
Που χρησιμοποιείς ανθρώπους και καταστάσεις...
Που δεν έχεις ανάγκη κανέναν!!!!!

ΩΡΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ ΕΝΑ ΣΙΧΑΜΕΡΟ ΒΔΕΛΥΓΜΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΒΙΩΣΕΙΣ,
ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΠΟΝΟ!!!

Για δύο..

Νιώθω και για τους δυο μας..
Είμαι  ερωτευμένη και για τους δυο μας...

Μα μένω στο σκοτάδι μόνη..αγκαλιά με ένα ποτό,
να μετρώ πόσες φορές ζούσα για δύο...
ανέπνεα για δύο..
ονειρευόμουν για δύο...

Μα πάντα ήμουν μόνη...

Όπως κι απόψε...
Που ξέρω πως δεν θα τα διαβάσεις...
Που ξέρω πως δεν γνωρίζεις τι νιώθω..
Που ξέρω πως για σένα είμαι απλά μία φίλη,
που πολύ σύντομα θα προσπεράσεις...

Καλό δρόμο να έχεις...

Σκιά στον καθρέφτη

Κοιτάζεις στον καθρέφτη..
Είναι το πρόσωπό σου..
Σπασμένο, χλωμό και με κατακόκκινα μάτια..

Μα..

Μα υπάρχει μία σκιά πιο πίσω σου...
Γυρνάς τρομαγμένος!!!
Δεν υπάρχει κανείς!!!
Γυρνάς πάλι το βλέμμα σου στον καθρέφτη και η σκιά είναι πάλι εκεί!!!
Δεν δίνεις σημασία και πέφτεις για ύπνο..
Το πρωί πάλι τα ίδια...
Μόνο...
Μόνο που η σκιά έχει πιο ξεκάθαρα χαρακτηριστικά..
Είναι ένα πρόσωπο...
Ένα κατάχλομο πρόσωπο και κάτι κινείται πάνω του..
Τι είναι;;
Τι είναι;;;
Είναι λευκά..
Είναι σκουλήκια!!!
Το πρόσωπο είναι σάπιο!!!
Σάρκες έχουν ξεκολλήσει από πάνω του και κρέμονται...
και πελώρια σκουλήκια μπαινοβγαίνουν μέσα τους...
Σου έρχεται ανακατωσούρα!!
Δάκρυα τρέχουν στα μάγουλά σου όταν αντιλαμβάνεσαι ότι...
το πρόσωπο αυτό...
ΜΟΙΑΖΕΙ ΜΕ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ!!!!

Πλέον δεν κοιτάς στον καθρέφτη!!
Μα το νιώθεις να ασθμαίνει στον ώμο σου!!

Σε ακολουθεί παντού!!
Σε συναντήσεις με φίλους, στα μαθήματά σου, στη δουλειά σου, όταν κοιμάσαι,
είναι από πάνω σου και σε κοιτάζει με τα λαμπερά μάτια του μέσα στο σκοτάδι..
ΠΑΝΤΟΥ ΚΑΙ ΠΑΝΤΟΤΕ!!!

Παίρνεις τη μεγάλη απόφαση να πας και να σταθείς πάλι μπρος στον καθρέφτη!

Τρομάζεις τόσο που ουρλιάζεις!!!!

Το πρόσωπο που σε ακολουθούσε, έχει πια ανθρώπινη μορφή και το δικό σου έχει πάρει τη δική του!!

Το πρόσωπό σου έχει δέρμα φιδιού!!
Είναι γεμάτο σκούρες φολίδες!!
Μόλις το αγγίξεις ξεραίνονται και πέφτουν!!
Λες και...αποσυντίθεσαι...

Κι εκείνο...
Σαν να ρούφηξε όλη σου την ενέργεια..
Όλη σου τη ζωή και να αναγεννήθηκε!!!

Και ξάφνου....

Είσαι εσύ η σκιά και ο καθρέφτης κενός!!

Πλέον είσαι μία σκιά που σιγά σιγά σβήνει και χάνεται...