Κυριακή 1 Ιουνίου 2008

Κοίτα με, είμαι εγώ...

Photobucket

O κόσμος δεν ενδιαφέρεται αγάπη μου....
Όχι δεν ενδιαφέρεται!!Ποτέ δεν εδιαφέρθηκε...ποτέ δεν νοιάστηκε…..αν ήμουν στη θέση τους ίσως να έκανα κι εγώ το ίδιο....
Είμαι όμως εγώ για σένα. Εδώ. Τώρα!!!
Είμαι εδώ για να σε κάνω να γελάς, θα φοράω γελοίες μάσκες και χρωματιστά ρούχα!!!
Είμαι εδώ.
Όμως είμαι αόρατη για σένα.Δεν υπάρχω, δεν αναπνέω, δε ζω.

Την πρώτη φορά που με κοίταξες ήταν όταν σκόνταψα.
Δεν με βοήθησες να σηκωθώ...δεν ξέρω γιατί, ντρεπόσουν μάλλον να μου δώσεις το χέρι σου..δεν με ήξερες....ίσως πάλι γιατί ήμουν πολύ κάτω για σένα....


Το ξέρω πως στα μάτια σου και στα δικά μου και σε όλου του κόσμου είμαι αποτυχημένη...
Και οι αποτυχίες μου είναι τόσες πολλές που αν ήθελα να τις κρύψω σε ένα μεγάλο τσουβάλι, το τσουβάλι δεν θα έκλεινε και αυτές θα ξέφευγαν σαν απο το ασκί του Αιόλου θα με κυνηγούσαν και θα με κατασπάραζαν ζωντανή!!!
Και κάθε που θα τολμούσα να σηκώσω το βλέμμα μου από το χώμα, θα είναι εκεί αυτές και θα μου υπενθυμίζουν ποια είμαι.........
λες και ποτέ θα ξέχναγα...

Είσαι κι εσύ μέσα στις αποτυχίες μου...δεν μπόρεσα...
Απλά δεν μπόρεσα να σε κάνω να δεις με τα δικά μου μάτια.
Να δεις πόσο πελώριος θωρείς...να δεις τι είναι όλα αυτά που θαυμάζω σε σένα.
Δεν πρόλαβα να σου δείξω ποια είμαι...μόλις με είδες τρόμαξες και έφυγες τρέχοντας...όλοι έτσι κάνουν... αν ήμουν στη θέση τους ίσως να έκανα κι εγώ το ίδιο....

Μου είχες πει πως τα όνειρα απαιτούν κυνήγι...γι’αυτό κι εγώ στάθηκα στην πιο ψηλή κορφή μου, άνοιξα τα φτερά μου και έπεσα στο κενό.
Στροβιλιζόμουν στους αέρηδες και νομίζω πως για μία στιγμή χαμογέλασα...
Το έδαφος πλησίαζε έπρεπε να ανοίξω τα φτερά μου.
Πρέπει να ανοίξω τα φτερά μου το έδαφος πλησιάζει!!!!Πρέπει να ...
Πρέπει να τα ανοίξω......!!!
πλησιάζει...........
......................................σκίστηκαν!!!
Έτσι απλά ξεκόλλησαν από τους ώμους μου,από το μανιασμένο άνεμο δεν άντεξαν!!!Βλέπεις είχαν χρησιμοποιηθεί ελάχιστα αλλά παρόλαυτα ήταν αρκετά γδαρμένα και με τρύπες και ποτέ δεν κάθησα να τα μπαλώσω...
Το έδαφος πλησιάζει!!!
Συγνώμη προσπάθησα, αλλά βλέπεις είμαι εγώ.....δεν περίμενα κάτι διαφορετικό....

Δεν υπάρχουν σχόλια: